متولد 1304 در تهران. فرزند جبار باغچه بان، بنیانگذار آموزشگاه ناشنوایان در ایران. ثمین باغچه بان پس از پایان تحصیلاتش در هنرستان عالی موسیقی به ترکیه عزیمت نمود و تحصیلات خود را در رشتۀ آهنگسازی کنسرواتوار دولتی آنکارا به پایان برد.
در سال 1329 به ایران بازگشت و ضمن سالها تدریس در هنرستان عالی موسیقی، آثاری گوناگون ملهم از موسیقی ملی و محلی ایران آفرید که با ارکستر سمفونیک تهران و ... اجرا گشت. در این آثار، آهنگساز، تجربیات خود از موسیقی جهانی را با آنچه از گذشتگان به میراث رسیده است، در آمیخته. باغچه بان اظهار می دارد «سبک او در آهنگسازی، کماکان شیوۀ ناصحی است و پیشگام آنان در این راه بلابارتوک می باشد.» (منبع: ثمین باغچه بان، نوشته: علیمحمد رشیدی، مجله موزیک ایران، دوره 5، شماره 10).
از مشهورترین آثار ثمین باغچه بان باید به «زال و رودابه» اشاره کرد که در جشن گشایش تالار رودکی تهران در سال 1346 با ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری و گروه آواز جمعی اپرای تهران به رهبری اِولین باغچه بان اجرا گردید. باغچه بان، کوششهایی نیز در جهت جمع آوری آهنگ های محلی داشته است. وی پس از انقلاب در ترکیه اقامت نموده است (منبع: موسیقی دانان ایرانی، تألیف: پژمان اکبرزاده، انتشارات نوید شیراز، 1380).

آثار:
- سوییت بومی وار، برای ارکستر سمفونیک
- شلیل، برای هارپ و ارکستر زهی
- ویرانه، برای ارکستر زهی
- برای آواز گروهی: گل گندم، قفس نقره، نوروز
- زال و رودابه (روی سروده های فردوسی، در شش تابلو)
- «رنگین کمون»، برای کودکان- اجرا: ارکستر سمفونیک رادیو وین، به رهبری توماس کریستین داوید.