متولد 1328 در تهران. موسیقی را در هنرستان موسیقی ملی با دو ساز تخصصی فلوت (نزد منوچهر منشی زاده) و سنتور (نزد ارفع اطرایی) آغاز کرد و از تعالیم حسین تهرانی، حسین دهلوی، مصطفی پورتراب، محمد اسماعیلی و... نیز بهره مند شد. پس از دریافت دیپلم فلوت و سنتور در سال 1346، به گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران (رشته آهنگسازی) راه یافت. از استادان این دورۀ تحصیلی او می توان به امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، علیرضا مشایخی، محمد تقی مسعودیه و مهدی برکشلی اشاره کرد.
روشن روان در سال 1354 رهسپار آمریکا شد و در دانشگاه جنوب کالیفرنیا U.S.C تحصیل و مطالعه در آهنگسازی را ادامه داد و با کسب مدرک فوق لیسانس آهنگسازی، در سال 1358 به ایران بازگشت.
کامبیز روشن روان از سالهای پایانی تحصیل در هنرستان و دوران دانشکده، برنامه های گوناگونی نظیر رسیتال های فلوت، کنسرت های کوارتت ضربی و ... را به اجرا در آورد و در کنار آن، نوازندگی در ارکستر صبا، ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون ملی ایران، ارکستر انجمن ژونس موزیکال، ساخت موسیقی برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان... همچنین تدریس در هنرستان موسیقی ملی، گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا، دانشسرای هنر، و پس از انقلاب (1357) در هنرستان های پسران و دختران، دانشکده موسیقی، دانشکده صدا و سیما و....
آثار روشن روان تماماً ملهم از موسیقی ملی و محلی ایران است. او می کوشد با بهره گیری از سازها، موسیقی ایرانی، تکنیک های آهنگسازی و سازهای جهانی تحولی در موسیقی ارکسترال ایران پدید آورد (بروشور کاست ساقی نامه اثر کامبیز روشن روان). وی اظهار می دارد "موسیقی سرزمین ما به کمک تکنیک های بسیار پیشرفتۀ آهنگسازی معاصر جهان می تواند نتایج مثبتی به بار آورد.