متولد 1294 خورشیدی. فراگیری موسیقی را نزد پدرش، لئون گریگوریان که ویولن نواز چیره دستی بود، آغاز کرد و سپس تحت تعلیم شاوارش باغداساریان (موسیقی دان آذربایجانی) قرار گرفت. روبیک پس از مدتی تدریس ویولن در تبریز، در سال 1319 به تهران آمد و نخستین رسیتال ویلن خود را به اجرا در آورد. سپس به تدریس در هنرستان عالی موسیقی اشتغال ورزید و از 1325 به عنوان معاون پرویز محمود در اداره موسیقی کشور و هنرستان به فعالیت خود ادامه داد. در همین سال گروه کر هنرستان عالی موسیقی به رهبری او تشکیل شد. وی در این دوران از تعالیم پرویز محمود نیز بهره هایی برد.
روبیک گریگوریان از نخستین موسیقی دانان ایرانی است که به جمع آوری ترانه های محلی ایران همت گماشت و حاصل کوشش های خود را در دو جلد به چاپ رساند. در جلد نخست، ترانه ها برای آواز گروهی تنظیم شده اند و در جلد دوم برای آواز و پیانو که در این جلد اصل ترانه ها اندکی بسط و پرورش یافته اند. این ترانه ها پس از گذشت حدود پنجاه سال همچنان در برنامه های گوناگون اجرا می شوند.