فلوت از جمله سازهای بادی است که معمولاً از جنس چوب یا فلز سفید ساخته می شود. این ساز از گروه سازهای بادی بدون زبانه است که تولید صوت در آن به وسیله دمیدن در لبه تیز ساز صورت می گیرد. وسعت صوتی فلوت از نت "سی" زیر پنج خط حامل تا نت "ر" دو اکتاو بالاتر از خط حامل (با کلید سل) ذکر شده است (منبع: کتاب ساز شناسی سمفونیک، گردآوری و تدوین: مهری اسدی)

فلوت توانایی اجرای بسیاری از افه ها از قبیل لگاتو، گام ها و آرپژهای سریع، نت های تکراری سریع، نت های دوزبانه، سه زبانه، ترمولو و تمام تریل ها (به جز تریل هایی بالاتر از اکتاو سوم بوده و همچنین تریل هایی که روی نت های "دو" و "ر بمل" در اکتاو پایین می باشند) را دارد. همچنین توانایی این ساز در اجرای پاساژهای سریع و روان نیز قابل توجه است (منبع: کتاب ساز شناسی سمفونیک، گردآوری و تدوین: مهری اسدی)

ادامه مطلب...

ساکسوفون در حدود سال 1840 میلادی توسط "آدلف ساکسن" بلژیکی که سازنده لوازم موسیقی و در پاریس مشغول به کار بود، اختراع شد. خانواده ساکسوفون در اصل شامل 14 عضو می شد. اما امروزه تنها هشت عضو آن معمولا ساخته می شود. این هشت عضو با شروع از کوچکترین آنها شامل: سوپرانینو، سوپرانو، آلتوتنور، باریتون، باس، کنترباس و ساب کنترباس می باشند. فقط سوپرانو، آلتو، تنور و باریتون بصورت گسترد ای استفاده می شوند. ساکسوفونها اعضا معمولی و متناسب برای دسته های رقص و گروه های نظامی هستند. و معمولاً آنها در کارهای ارکستری بصورت تک نوازی مشخص و مجزا ظاهر می گردند. (سازشناسی سازهای ارکستر سمفنیک و دوران های تاریخ، ترجمه: مرتضی مبکی)

ادامه مطلب...

پرکاربردترین نوع این ساز در ارکستر سمفونیک ترمپت sib است که پرتحرک ترین ساز خانواده ی بادی های برنجی نیز هست و صدای آن نسبت به دیگر سازه های خانواده نرم تر و پراحساس تر می باشد .

در این ساز انتقالی منطقه پایین صوتی، صدایی نامرغوب داشته وتولید صوت درآن بسیار دشوار است اما از نت «C3» تا «F4» که منطقه ی میانی می باشد صوت حاصله از گرما ونفوذ کافی برخوردار است. اگرچه استفاده از ساز در محدوده صوتی بسیار بالا به علت سختی در اجرا توصیه نمی شود اما با توجه به این مسئله که بخش نمی بایست در این منطقه زیاد بمانند می شود از آن در آثار سمفونیک استفاده کرد .

ادامه مطلب...

این ساز قدیمی بزرگترین ساز گروه خود می باشد که وسعت صوتی آن در بزرگترین نوع خود به اندازه ی وسعت صوتی تمام ارکستر می باشد.

هر چه اندازه این ساز بزرگتر باشد "رژیستر" بیشتری دارد و نیز شستی های دستی بیشتری روی آن نصب می شود. تعداد شستی ها گاهی تا اندازه ای بالا می رود که آنها را در پنج ردیف پله پله روی هم نصب می کنند که برای هر ردیف آن نیز یک سری رژیستر جدا در نظر گرفته شده است.

نوع الکتریکی این ساز توانایی بدست آوردن و تقلید تمام سازهای ارکستر را دارد. همچنین این ساز می تواند با استفاده از صوت زبانه ای با رژیستر humana vox celest صدای انسان را نیز تقلید می کند.

ادامه مطلب...

ویولن احتمالاً شناخته ترین ساز در بین تمام سازهای ارکستر غرب می باشد. خانواده سازهای زهی شامل: ویولن، ویولا، ویولنسل و کنترباس (دوبل باس) می باشند. ویولن در حدود سال 1550 از ویولن ابتدایی به نام "رباب" (Rebec) متعلق به قرون وسطی و یک نوع "لیر" «Lira da braccio» که نوازنده هنگام اجرا دسته آن را روی شانه قرار می دهد، ابداع گردید. هر چند جزئیات در تغییر و تحول متفاوت می باشند، به هر حال ویولن اولیه دارای 4 سیم، گوشی های افقی، کمربند و سوراخ های صدا به شکل (f) که در مدت 400 سال کمی تغییر کرده است. شروع ساخت ویولن به قرن 16 میلادی در ایتالیا مربوط می شود. و بعدها توسط سازندگانی چون «استرادیواری و گارنری» رشد و تکامل پیدا کرد. در مدت قرن 18 مصنفین ویولونیست مانند «ویوالدی و تارتینی» حوزه تکنیک نوازندگی را توسعه دادند و بعلاوه پیشرفت و تکامل آرشه در قرن 19 میلادی بر امکانات این ساز فراگیر و جامع افزوده شد. (سازشناسی سازهای ارکستر سمفنیک و دوران های تاریخ، ترجمه: مرتضی مبکی)

ادامه مطلب...